منگوله پوستی | علل و روش‌های درمان
منگوله پوستی یا آکروکوردون (acrochordon) تکه‌ای کوچک و نرم از پوست افتاده است که امکان دارد دمک یا ساقه داشته باشد. منگوله پوستی ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن بروز کند، اما احتمال پدیدار شدن آن در نقاطی که پوست با پوست یا لباس تماس دارد بیشتر می‌باشد. منگوله پوستی بسیار شایع است و معمولاً بعد از میانسالی بروز می‌کند و میزان شیوع آن در بین مردان و زنان یکسان می‌باشد.
منگوله پوستی چیست؟
آکروکوردون نوعی تومور پوستی خوش‌خیم و غیرسرطانی است. این تومور حاوی هستۀ فیبری و چندین مجرا، سلول‌های عصبی، سلول‌های چربی و روپوست است.
منگوله پوستی ممکن است بر روی پلک، زیربغل، زیر سینه، کشاله ران، قسمت بالایی قفسه سینه و گردن بروز کند.
حضور منگوله بر روی پوست معمولاً محسوس نیست، مگر آنکه در نقطه‌ای بروز کرده باشد که مکرراً با چیزی سایش داشته باشد یا خارانده شود؛ مثلاً توسط لباس، جواهرات یا هنگام تراشیدن موی بدن.
برخی از افراد ممکن است هرگز متوجه منـگوله پوستی خود نشوند. در برخی موارد ممکن است منگوله بدون ایجاد درد خود‌به‌خود کنده شده و بیفتد. منگوله‌های بسیار بزرگ ممکن است در اثر فشار بترکند.
سطح منگوله پوستی ممکن است نرم بوده یا ظاهر غیرعادی‌ای داشته باشد. این تومور پوستی معمولاً از سطح پوست برافراشته شده و بر روی دمک یا ساقه‌ای گوشتی قرار دارد. منگوله معمولاً رنگ قهوه‌ای یا گوشتی دارد.
منگوله‌های پوستی در ابتدا مانند ته سوزن، کوچک و مسطح هستند. برخی از منگوله‌ها کوچک باقی می‌مانند و سایر آن‌ها با گذر زمان بزرگ‌تر می‌شوند. قطر این تومورها متنوع بوده و بین 2 میلی‌متر تا 1 سانتی‌متر می‌باشد و گاهی اوقات ممکن است به 5 سانتی‌متر هم برسد.
درمان منگوله پوستی
ازآنجایی‌که منگوله معمولاً بی‌خطر است، حذف آن در اغلب موارد دلایل مرتبط با زیبایی دارد.
منگوله‌های پوستی بزرگ، مخصوصاً در نقاطی که ممکن است با چیزی تماس داشته باشند، مانند لباس، جواهر یا پوست، معمولاً به دلیل آزاری که ایجاد می‌کنند حذف می‌شوند.
حذف کردن منگوله پوستی از صورت یا زیربغل می‌تواند تراشیدن مو در این نواحی را برای فرد آسان‌تر کند.
جراحی
برای حذف کردن منگـوله پوستی ممکن است از عمل‌های زیر استفاده شود:
- سوزاندن: منگوله با استفاده از الکترولیز سوزانده می‌شود
- سرما جراحی: منگوله با استفاده از یک پروب حاوی نیتروژن مایع فریز می‌شود
- بستن: جریان خون به منگوله مسدود می‌شود
- جداسازی: منگوله با استفاده از اسکالپل بریده می‌شود
این عمل‌ها باید فقط توسط متخصص پوست انجام شوند.
منگوله‌هایی که بر روی پلک قرار دارند، به خصوص اگر به لبه پلک نزدیک باشند، ممکن است توسط متخصص چشم جدا شوند.
کندن منگوله پوستی در خانه توصیه نمی‌شود، چراکه خطر خونریزی و بروز عفونت وجود دارد.
بااین‌وجود، اگر منگوله خیلی کوچک باشد، می‌توان آن را با استفاده از نخ دندان یا نخ ابریشم نازک جدا کرد. برای این کار باید نخ را دور منگوله بپیچید تا جریان خون به آن قطع شود.
محلول‌های بدون نسخه
محلول‌های بدون نسخه برای رفع منگوله پوستی در داروخانه‌ها در دسترس هستند. این محلول‌ها منگوله را فریز می‌کنند و بعد از 7 تا 10 روز منگوله از پوست جدا می‌شود. اگرچه خرید این محلول‌ها نیازی به نسخه ندارد، اما توصیه می‌شود که قبل از استفاده با پزشک مشورت کنید.
دلایل بروز منگوله پوستی
به‌طور دقیق مشخص نیست که چه چیزی باعث بروز منگوله می‌شود، اما این امکان وجود دارد که بروز آن با حبس شدن خوشه‌های کلاژن و رگ‌های خونی در داخل تکه‌های ضخیم‌تر پوست در ارتباط باشد.
ازآنجایی‌که پدیدار شدن منگوله در نواحی چین و چروک دار پوست شایع‌تر است، امکان دارد بروز آن عمدتاً ناشی از تماس پوست با پوست باشد.
به نظر می‌رسد که منـگوله پوستی در برخی از افراد ارثی بوده و احتمال بروز آن در چنین افرادی بیشتر است.
آکروکوردون هم در مردان و هم در زنان رایج است و بیشتر در افراد باردار، چاق و مبتلا به دیابت رخ می‌دهد.
این تومورهای پوستی با هیپرانسولینمی نیز ارتباط داده شده‌اند. هیپرانسولینمی وضعیتی است که در آن انسولین زیاد و بیش‌ازحدی در خون جریان دارد.
عوامل خطر
احتمال بروز منگوله پوستی در افراد زیر شایع‌تر است:
- افرادی که اضافه وزن دارند و چاق هستند
- کسانی که دیابت دارند
- زنان باردار – احتمالاً به دلیل تغییرات هورمونی و سطح بالای عوامل رشد در دوران بارداری
- افرادی که به نوعی از ویروس HPV مبتلا هستند
- افرادی که به عدم تعادل استروئید جنسی دچارند، مخصوصاً اگر تغییراتی در سطح استروژن و پروژسترون وجود داشته باشد
- کسانی که بستگان نزدیکشان منگوله پوستی دارند
مطالعات نشان داده‌اند که احتمال بروز آکروکوردون در شرایط زیر بیشتر است:
- چاقی
- دیسلیپیدمی، مثلاً بالا بودن کلسترول
- فشارخون بالا
این تومورهای پوستی با مقاومت به انسولین و افزایش سطح پروتئین واکنش سی (از نشانگرهای التهاب) در ارتباط هستند. این ارتباط نشان می‌دهد که بروز منگوله می‌تواند نشانه‌ای بیرونی از افزایش خطر مقاومت به انسولین، سندرم متابولیک، تصلب شرایین و بیماری قلبی-عروقی باشد.
در موارد نادر، منگـوله پوستی می‌تواند با سندرم BHD و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در ارتباط باشد.
سندرم BHD نوعی بیماری ژنتیکی نادر است که از ویژگی‌های آن می‌توان به تومورهای پوستی ازجمله فیبروفولیکولومای چندگانه، تریدیسکوما و آکروکوردون (منگوله پوستی) اشاره کرد. این بیماری ممکن است باعث بروز تومورهای سرطانی در کلیه‌ها و روده شود.